Onlangs voelde ik mij een beetje schuldig tegenover de jongens. Ik maak sneller wat voor ons meisje en minder voor de jongens.
De kaptruien van onlangs maakte het al een beetje goed.
Dan was het plan om nog een broek voor elk te maken.
Ze kozen zelf hun stofje.
Het is een Jacob broek geworden.
En de jongens zijn tevreden, dus ik ook.
Pol koos voor een winters mantelstofje
Ik heb de broek nadien nog ingenomen, want ze bleek toch wat te lang te zijn.
Met knopenelastiek.
Ward koos voor een groene warme stof.
Nu heb ik mijn geweten terug.
Groeten Katrientje
Maar voor jongens stikken geeft mij precies meer voldoening! 't zijn leuke broekjes!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig toch. Misschien hebben we het gedacht dat kleertjes maken voor meisjes sneller gaat dan voor jongens.
BeantwoordenVerwijderenHier is het trouwens andersom, miko heeft veel zelfgemaakte kleren en Jele niet.
Lol... "nu heb ik mijn geweten terug"; klinkt herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenDe broekjes zijn leuk geworden!
Amaai en dan in ene keer maar 2 broeken! In ieder geval zijn ze tevreden. Dat zie je aan hun glunderende snoeten! Als ik van jou was zou ik dat meer doen! Contentement verzekerd!
BeantwoordenVerwijderenZe zijn er heel content mee zo te zien. ;-)
BeantwoordenVerwijderenVoor die glunderende snoetjes doe je het toch hé!
De broeken staan de jongens goed. Moet fijn zijn om een mama te hebben die voor je naait en dat je het stofje zelf mag kiezen al helemaal!
BeantwoordenVerwijderenBeiden heel erg mooi, knap gedaan!
BeantwoordenVerwijderen